Strona Olsztynka

Był pierwszym uczonym, który otrzymał w 1901 roku Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny. Jego zasługi są ogromne dla całej ludzkości; jako człowiek wyjątkowy ca­łe swe dorosłe życie poświęcił walce z nieuleczalnymi chorobami, które w sposób bezwzględny zabierały zrozpaczonym matkom ich maleńkie dzieci. Dyfteryt, czyli błonica, był w XIX wieku chorobą śmiertelną, powodującą wielką liczbę zgonów małych dzieci. W tym czasie nie było ratunku dla tych, którzy zapadli na tę chorobę. Emil Behring dokonał niemalże cudu odkrywając Lek - surowicę antydyfterytową.  Nieco wcześniej, wraz z Japończykiem Szibasaburo Kitasato, wynalazł surowi­cę przeciwtężcową. Dzięki tym odkryciom zyskał światową sławę. Urodził się w 1854 roku w Ławicach koło Iławy. Jego ojciec był nauczycielem, a matka córką nauczyciela. Pensja nauczycielska ojca i dochód z uprawy 18 morgów szkolnej ziemi z trudem wystarczały na utrzymanie rodziny liczącej piętnaście osób.
Z trzynaściorga dzieci Augusta Georga Behringa Emil przejawiał największe zdolności. Dzięki pomocy materialnej pastora Leipholza uczył się w gimnazjum w Olsztynku, które ukończył egzaminami maturalnymi w 1874 roku. Jego marzeniem było studio­wanie medycyny, ojciec natomiast pragnął, by syn został pastorem. W ostatniej chwili przed wyjazdem na studia teologiczne w Królewcu kuzyn pastora z Rudzienic, puł­kownik Blumensaath, umożliwi! Emilowi studia medyczne w Berlinie. W zamian za stypendium musiał po studiach odsłużyć kilka lat w armii pruskiej jako lekarz wojskowy. W 1887 roku podjął dalsze studia medyczne w Bonn, następnie został asysten­tem Roberta Kocha w Instytucie Higieny Uniwersytetu Berlińskiego. Poświęcił się bakteriologii, a celem jego badań było znalezienie środków chemicznych, zabijających bakterie chorobotwórcze w organizmie człowieka.
Otrzymaną Nagrodę Nobla zainwestował w uruchomienie prywatnej fabryki farmaceutycznej, która obecnie rozrosła się w ogromny kombinat Behringwerke AG. VV 1901 roku poza Nagrodą Nobla Emil Behring otrzymał od cesarza Wilhelma II szlachecki tytuł. Mógł więc od tego momentu pisać przed nazwiskiem "von". Zmarł 31 marca 1917 roku w Marburgu, gdzie został pochowany. W 1927 roku szkole średniej w Olsztynku nadano imię tego uczonego.

B. Kuźniewski, Olsztynek. Miasto i gmina, Towarzystwo Przyjaciół Olsztynka, Olsztynek 2007, s. 103-104.

Tablica na budynku Zespołu Szkół im. K.C. Mrongowiusza (staraniem Rosemarie Trzaska).